+ خانواده اولین و مهمترین عامل پیشرفت
بنابر مکتب اسلام، انسان اعم از زن و مرد در دو دهه نخست حیات، به مثابه نهال نورسی است که مراقبت، هدایت، محبت و تربیت می‌خواهد، وگرنه از گزند و آفت‌های پیرامونی و درونی در امان نخواهد بود. اساسی‌ترین و مؤثرترین نهادی که این مسئولیت فوق‌العاده اساسی را بر عهده دارد، نهاد خانواده است. دینداری و تعهد، نظم و انضباط، آموزش‌های اولیه، اخلاق و تربیت فردی و اجتماعی و. . . در خانواده، ترویج و به فرزندان منتقل می‌شود.
خانواده ایرانی، نهادی است که با روابط انسانی، عواطف و محبت، احترام متقابل و مشورت و تبادل‌نظر و کار دسته‌جمعی، هویت می‌یابد و دربردارنده این عناصر هویت‌ساز به فرد است. امروزه، بسیاری از نقاط ضعف افراد ایران، که در قالب ناهنجاری‌های اجتماعی بروز و ظهور یافته، یا ناشی از حضور و ارتباط نداشتن فرد با خانواده است و یا خانواده متبوع فرد، دارای کمترین سامان بوده است.
بیشتر انسان های موفق انسان هایی هستند که می دانند برای چه زندگی می کنند و به کجا می خواهند بروند و کسانی که امید ها وآرزوهای بسیاری در زندگی دارند ومی خواهند که به آن ها برسند و افرادی که می خواهند هویت خود را حفظ کنند.
شخصیت‌پرستی
کمتر مردمی به اندازه ما شخصیت‌پرستند و شخصیت‌پرستی جز این نیست که شخصیتی خود را بر خود عرضه می کند و خوبی‌هایی که در زندگی اطراف خودمان نمی‌بینیم از سر توهم به او نسبت می‌دهیم و او را به دست خودمان بزرگ می‌کنیم.
به یقین می توان گفت در جامعه ای که شخصیت پرستی رواج دارد از پیشرفت وتکامل خبری نیست ،
سه عامل اصلی سبب پیشرفت وحفظ هویت ملی
اول، مدیریت های بسیار لایق، شایسته، آگاه و پاکدامن که در راس نهادها و ارگان های صنعتی، تجاری و مالی و اقتصادی قرار دارند;
دوم، کوشندگی و کاری بودن مردم این کشورها در تمامی سطوح جامعه که ناشی از وجود عرق ملی شدید است;
سوم، حمایت کامل و بدون نوسان و تغییر سیاستمداران و گردانندگان اداری و سیاسی کشور از برنامه های اقتصادی و صنعتی مدیران مذکور. به علاوه، کم تر فرد ژاپنی، کره ای، تایوانی، سنگاپوری یا مالایی سرمایه و موجودی اش را به بانک های خارج منتقل می کند، مگر آن که بخواهد در کشوری سرمایه گذاری صنعتی، تولیدی و تجاری کند که مطمئناً سود و درآمد آن به کشور متبوع وی بازمی گردد.
کشف استعدادها وپیشرفت
هر کس ذوق و استعداد ویژه ای دارد و خوشبخت کسی است که آنرا کشف کند.
در جامعه اسلامی ، فضیلت و برتری نتیجه تقوا و شایستگی است و شایستگی نیز، با عمل صالحی که مسلمانان با درستکاری و صداقت و دقت انجام دهند، حاصل می شود. کار و عمل از نظر اسلام واجب و ملاک کامیابی و سعادت دنیا و آخرت انسان می باشد. هدف از سعی و تلاش در زمین بدست آوردن روزی حلال است. بعد از اکتساب روزی حلال ، نوبت به تزکیه آن و انفاق خردمندانه و اخراج حقوق واجب خدایی است .
« مومنان و نمازگزاران حقیقی، انهایند که در مال و دارایی خود، حقی معین و معلوم گردانند- تا به سائلان نیازمند و فقیران آبرومند و محروم رسانند.» (سوره معراج ،آیه های 24-25)
پیامبر (ص) نه تنها مسلمانان را به کار و عمل تشویق می کرد ، بلکه آن را مرکز و محور تکامل بحساب می آورد، زیرا عشق به کار، روح ابداع و نوآوری وتلاش را در انسان زنده نگه می دارد ، وکار بدون میل و رغبت ، نه تنها عامل پیشرفت نیست بلکه موجب رکود و توقف می گردد.
از نظر اسلام ، در گزینش مدیر ، ایمان و باور قلبی او به ارزشمندی کار شرط اساسی است و از نشانه های ایمان ، کار پیوسته و مستمر است. بطوریکه قرآن در مقام دلجویی و تسلیت به پیامبر اکرم می گوید : « ای رسول ، نزدیک است که اگر امت به این قرآن ایمان نیاورند، خودت را از شدت اندوه و تاسف بر آنان هلاک سازی. »
منبع : کتاب سیره پیامبر در رهبری و انسان سازی- الصفار سالم
