مدیریت مبتنی بر عملکرد
مدیریت مبتنی بر عملکرد رویکردی سیستماتیک است که از طریق فرآیندهای تعیین اهداف استراتژیک عملکرد؛ سنجش عملکرد؛ جمعآوری و آنالیز دادههای عملکرد؛ بازنگری گزارش دادههای عملکرد و بکارگیری این دادهها، به بهبود عملکرد سازمان میانجامد.
اصول کلی مدیریت مبتنی بر عملکرد از چرخه بهبود مستمر یا PDCA تبعیت میکند. PDCA یک تفکر سیستماتیک است که در دهه 1930 مطرح شد. در مقایسه PDCA با PBM (مدیریت مبتنی بر عملکرد) می¬توان نقاط اشتراک زیر را برشمرد:
مدیریت مبتنی بر عملکرد PDCA
تعیین ماموریت سازمان و اهداف عملکرد = برنامهریزی
استقرار شاخصهای عملکرد = انجام
جمعآوری داده¬ها، تحلیل، بازنگری و گزارشدهی = چک کردن
بکارگیری گزارشات حاصله در بهبود عملکرد = اقدام (عمل)
برخی به اشتباه مدیریت عملکرد را با سنجش و ارزیابی عملکرد یکسان دانستهاند. سنجش عملکرد مقایسه سطوح واقعی عملکرد با سطوح قبل از استقرار اصلاحاتی است که با هدفی خاص تبیین شدهاند. به طور کل یک برنامه مدیریت مبتنی بر عملکرد از معیارهای سنجش عملکرد استفاده میکند تا نشان دهد که تاکنون چه اقداماتی در جهت اهداف استراتژیک سازمان به انجام رسیده است.
مدیریت مبتنی بر عملکرد در چند گام اساسی قابل پیادهسازی است که به شرح ذیل میباشد:
گام اول: تعیین ماموریت سازمانی و اهداف استراتژی عملکرد
گام دوم: استقرار نظام هماهنگ سنجش عملکرد
گام سوم: استقرار پاسخگویی در مقابل عملکرد
گام چهارم: استقرار نظام (یا فرآیند) جمعآوری دادههای عملکرد
گام پنجم: استقرار نظام (یا فرآیند) تحلیل، بازنگری و گزارشدهی دادههای عملکرد
گام ششم: استقرار نظام (یا فرآیند) استفاده از اطلاعات عملکرد در بهبود سازمان
گام هفتم: حفظ و نگهداری برنامه مدیریت مبتنی بر عملکرد