زیادهگویی
ما درست برخلاف آنچه که در ادیان و مذاهب گفته می‌شود زیاده‌گو هستیم و پرحرف می‌زنیم. نقل است که عرفا هم در سکوت تبادل روحی داشتند اما ما ملت پرسخنی هستیم و آسان‌ترین کار برای ما حرف‌زدن است.
در جامعه ای که زیاده گویی رواج داشته باشد این زیاده گویی به خودستایی تبدیل خواهد شد و مسئول امر بجای اینکه کار ی را انجام دهد بیشتر با زبان خود کارهای محوله به خود را انجام خواهد داد تا با فکر وبازوان خود شاید بتوان گفت مسئول امری که قبل از انجام کاری خیلی از خود وکارش تعریف کند چون با گفتن این حرفهای بسیار بزرگتر از خود وشنیدن صدای خود از صدا وسیما تا انداز های اضطراب و استرس او بر طرف شده است و ان را فراموش کرده است و به دنبال کار دیگری رفته تا دوباره خود را به دیگران بنمایاند.
این موجب کندی در پروژها می شود و سیر پیشرفت جامعه کند خواهد شد.
